جنجال و هیاهوی موضوعاتی چون « خوانندگی و غناء » ، « موسیقی و کنسرت » و همچنین « رقص » ، در جامعه از طرفی و فتاوا و آراء دور از باورِ اهل تقوا، توسّط بزرگان امروزی فقاهت و سیاست از طرف دیگر، تمهیدی شد برای نگارش پانزدهمین کتاب مجتهد مجاهد، فقیه جلیل القدر حضرت علّامه حامد وفسی با عنوان « غناء » که در اواخر سال ۱۴۰۱ منتشر گردید.
این رساله ی عظیم که از تخصصی ترین کتب فقهیِ مؤلّف عظیم الشّأن می‌باشد مطالب خود را در چهار بخش ۱- غناء ۲- مُستثنیات غناء ۳- آلات موسیقی ۴- مسئله ی زفن (رقص) ، ارائه می‌دهد.
از میان آثار فقهای عظیم الشّأنی که در این باره به تحقیق پرداخته اند، اثر رهبر معظّم انقلاب حضرت آیت الله العظمیٰ امام خامنه ای -مدّظلّه العالی- از جهت تفصیل بیشتر مباحث از ویژگی ممتاز تری برخوردار می‌باشد.
فقیه عالی‌مقام حضرت آیت الله وفسی، در کتاب حاضر، پس از تبیین نظر مشهور و مُعظَم فقهای شیعه، بحث گسترده ای ناظر به کتاب “درسنامه‌ی غناء و موسیقی” اثر حضرت آیت الله العظمیٰ امام خامنه‌ای آغاز کرده و در انتهاء، پس از بررسی ادلّه ی معظّم له، به دفاع از موضع رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی – رضوان الله تعالیٰ علیه – در کتاب “مکاسب محرّمه” در باب “غناء” پرداخته اند.
فقیه عظیم الشّأن، حضرت آیت الله وفسی، در خلالِ این نقد و بررسی، فتوای خویش مبنی بر حرمتِ مطلقِ ( اطلاق در حرمت ) غناء « خوانندگی » ، موسیقی و رقص را تبیین نموده اند.